"ไม่นะ! อย่ามายุ่งกับผมนะ!"
ร่างสูงก้มลงปิดปากร่างเล็กแนบสนิทแทบไม่มีอากาศรอดผ่านไปได้ จูบที่รุนแรงและความดิบเถื่อนกำลังบดขยี้ปากเล็กจนช้ำแดงไปหมด ลู่หานดิ้นเพื่อเอาตัวรอด เซฮุนรู้สึกหงุดหงิดเมื่อคนใต้ร่างไม่ยอมเปิดปากให้เขาเข้าไป ร่างสูงก้มขบและกัดรีมฝีปากสวยอีกครั้ง ความเจ็บแสบทำให้ลู่หานเปิดปาก ซี่งมันเป็นโอกาศของเซฮุน ร่างสูงสอดลิ้นเข้าในโพรงปากหวานอย่างชำนาญ เขาตวัดลิ้นหยอกล้อกับลิ้นเล็กที่พยายามหดหนีเขาอย่างสนุก
"ฮื่ออ อื้อ อะ~อะ"
เสียงแลกน้ำลายและเสียงครางสองเสียงดังไปทั่วห้อง ลู่หานเริ่มรู้สึกเคลิมกับรสจูบที่เซฮุนมอบให้
ร่างสูงดูดกลืนน้ำหวานอย่างเอร็ดอร่อย ปากสวยของลู่หานทำให้เซฮุนพอใจเหมือนเดิม เสียงครางหวานเริ่มประท้วงเมื่อเริ่มขาดอากาศ เมื่อเซฮุนพอใจแล้ว ก็ถอนจูบออก ปากเล็กที่บวมเจ่ออ้าเพื่อเอาอากาศเข้าปอดก่อนจะหมดอากาศ
เซฮุนเริ่มปลดกางเกงสแลคออกและโยนมันทิ้งไปคนละทางกับกางเกงใน แก่นใหญ่ที่พองนูนทำให้ลู่หานรีบหดถอยไปที่หัวเตียง แต่ก็ถูกร่างสูงลากลงมาที่เดิม
"จะไปไหน เธอยังไม่ได้บริการฉันเลยนะลู่หาน"
"ฮึก ฮื่ออ ไม่ ลู่ขอนะฮะ ปล่อยลู่ไปเถอะ"
"ฉันปล่อยแน่..."
ลู่หานรู้สึกโล่งใจขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยเซฮุนก็ไม่ได้ใจร้ายกับเขาเสมอไป
"แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้!"
"ปล่อย! ไม่ เอาออกมาไป"
ร่างสูงรูดแก่นใหญ่ของตนเองสองสามครั้ง แล้วจับมาจ่อปากเล็ก ลู่หานเม้มปากไว้แน่ ร่างสูงเลยบีบคางสวย จนทำให้ลู่หานร้องออกมาด้วยความเจ็บ เซฮุนใช้โอกาศจับแก่นใหญ่เข้าปากเล็กทันที
"ซี๊ดดส์ ดูดมันซะลู่หาน มันเป็นของนาย" ลู่หานทำได้แต่นอนร้องไห้ ด้วยความที่ปากเล็ก มันทำให้ลู่หานเจ็บปากไปหมด
เมื่อคนใต้ร่างไม่ยอมขยับ ร่างสูงเลยจับหัวลู่หาน ผงกตามกระแรงสวนของแก่นใหญ่ ฟันเล็กขูดเข้ากับเนื้อแก่น ยิ่งทำให้เซฮุนเสียวเข้าไปใหญ่
เซฮุนมองลู่หานที่เริ่มทำหน้าที่อย่างว่าง่ายแล้ว มือเล็กย้ายเข้ามารูดแก่นที่ปากเล็กเข้าไม่ถึง ร่างเล็กเลียแก่นใหญ่ราวกับไอติม ลิ้นสีแดงตวัดเล่นบนหัวแก่นไปมา
"อื้มมส์ แบบนั้นแหละ อ๊าาส์" เมื่อร่างสูงใกล้เสร็จ ลู่หานก็เริ่มเอาหน้าออก แต่ไม่ทัน ร่างสูงก็จับหัวลู่หานกดลงบนแก่นใหญ่ ความคาวและความฝืดขม ทำให้ลู่หานแทบอ้วกออกมา เมื่อได้อิสระแล้ว ร่างเล็กก็ล้มนอนอย่างหมดแรง
"อบ่าพึ่งหมดแรงสิ ชอบไม่ใช่หรอ" เซฮุนยังคงไม่พอใจ เขาจัดการถอดกางเกงร่างเล็ก ลู่หานแทบไม่มีแรงขัดขืนใดๆทั้งสิ้น
"อะ! มันสกปรก ออกไปนะ"
ร่างสูงไม่ยอมฟังคำของลู่หาน เซฮุนก้มลงอมแก่นเล็กสีชมพู ร่างเล็กแอ่นอกขึ้นอย่างอัติโนมัติ
ความเสียวซ่านที่ไม่เคยได้รับมาก่อน ทำให้ลู่หานกระเด้าส่วนทันที
"อะ คุณเซฮุน อีกนิดฮะ อื้ออ~"
เซฮุนเมื่อรู้ว่าลู่หานจะเสร็จแล้ว ก็เริ่มทำตามคำสั่งของคนตัวเล็กทันที เมื่อพอใจแล้ว เซฮุนก็ลุกขึ้นให้กางเกงของตน ทำเอาลู่หานที่อารมณ์ต้องมองแบบไม่เข้าใจ ร่างสูงพอประโยคที่เจ็บปวดที่สุดก่อนจะเดินออกจากห้อง
"คะ คุณเซฮุนฮะ..."
"ช่วยตัวเองเถอะ ฉันไม่เสียเวลาเอาคนสกปรกแบบนายหรอก
ฉันไม่เสียเวลาเอาคนสกปรกแบบนายหรอก
เอาคนสกปรกแบบนายหรอก
กลับไปเม้นด้วยนะครับ
อย่าทำตัวเป็นนักอ่านขี้เหงานะครับ
^++++^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น